Lui

De laatste dagen heb ik doelloos rondgeslenterd in Helsinki. Ik verblijf in Otaniemi, een 20 minuutjes met de bus van Helsinki. Op een middag heb ik het proberen te wandelen, maar de wegen zijn hier zodanig kraafs dat ik, toen ik besloot toch maar de bus te nemen, plots besefte dat ik de verkeerde kant aan't uitgaan was. Ik versta me er nog altijd niet aan.

Het was toch wel een educatieve paar dagen! Ik heb een Indier ontmoet die voor Nokia werkt, en die me alles heeft uitgelegd over een soort instant videoblog via de camera in je gsm. Ik heb ontdekt dat er achter frisbee een hele pro frisbee wereld bestaat en heb zo een initiatie in deftig frisbeeen gekregen van een Australier. Ik heb Finse chocola genaamd Fazer ontdekt, maar den onzen is beter. Ik heb gelezen dat er een derde SG1 film gepland is en dat de derde serie groen licht heeft gekregen, wat me hoop geeft in het menselijk ras.

Ow! En ze hebben hier een gigantische muziekwinkel! Blij dat ik was. Anderhalf uur heb ik gitaren "getest". Over gitaren gesproken, gisteren ben ik naar niemand minder dan Propagandhi gaan kijken. Anders was ik naar Helsinki gekomen voor niks zeg.

Voor de kenners, amai, twas strak, goed geluid, ik was content. Er direct ingevlogen met die jugend marschiert, gevolgd door zowat alle nummers die ik wou horen, oudjes en nieuwtjes die doen denken aan een nieuwe cd misschien?

Enfin, nu dat achter de rug is besef ik dat ik totaal geen idee heb wat ik vanaf morgen doe. Vanacht zit ik op de ferry naar Stockholm, maar daar ga ik niet blijven hangen. Misschien ga ik naar de vrijdagmeeting en neem ik daarna de nachtbus richting weet-ik-veel. Op 12 augustus dien ik in Arhus te belanden om zo met mijn partner in crime zuidoost-europa (of hoe je dat ook noemt) te verkennen. Voordien wou ik graag nog Goteborg en Kopenhagen doen op't gemak, maar slaapplaats vinden en vervoer regelen is soms zoooo vermoeiend. Maar 't komt wel op z'n pootjes! Op naar de partyferry, want ferry + goedkoop belastingsloos bier = veel zatte Finnen, heb ik van horen zeggen.

In de iPod, wooowooowow, gaan we dansen, woowoowow

Donderdag heb ik eens cultureel gedaan en aan een rondleiding in het Lets parlement deelgenomen. Het kon samengevat worden als 30 minuten in de beschaamde lach schietende gids omdat ze haar Engels kwijt was. Daarna was het met de rest terrasje gaan doen in de zon. Ik heb echt overal chance met het weer, ik denk dat het aan mij ligt.

En dit is een foto die het resultaat toont van de combinatie dronke Fransmannen + Queen met we are the champions. Ook een best gezellige avond

De dag erop was het vertrekken naar Tallinn. Een kort maar krachtig bezoek. De oude stad is best gezellig en heel rustig. Daarnaast bleef ik gewoon chillaxen in de herberg. En die was enorm cool. Het was iets voor hippies door hippies, met constant muziek, allemaal instrumentjes en duizend poislingers en muurschilderijen. Euphoria noemt het

's Avonds ben ik  nog met een Amerikaanse Kroaat naar een bar geweest die helemaal iPod stijl was ingericht. En nu zit ik in Helsinki. Morgen ga ik shoppen denk ik. Want ik heb een riem nodig (haha) en ik ga proberen een ticket voor Propagandhi te bemachtigen. Wens me succes he!

Ā in plaats van å

De laatste avond in Stockholm, al wandelend naar huis. Het voelde daar om 2u 's nachts alsof het al 5u was, want de lucht begon al klaar te worden. Het was een fijne week en een fijn weekend. De dag erop was het vroeg opstaan geblazen, tijd voor mijn eerste vliegrit ooit, in deze rammelbak van airBaltic:

Het was dus weer tijd voor mijn ondertussen traditioneel ritueel als ik in een nieuwe plek aankom. Dus ik kom aan, regel afspraken met mijn aanbieder der bedden, en zorg dat ik terplekke beland. Vervolgens was het bezighouden in de avond, ditmaal met wat uitgaan met o.a. 3 Belgen die hun laatste avond in Riga spendeerden. Het deed echt deugd om even vijgplat Oostends te praten tegen de Kortrijkenaar van de hoop.

De dag erop was het tijd voor deel 2 van het ritueel, namelijk een hele middag doelloos rondwandelen in het centrum, zielig en alleen. Het is een goeie manier om het stadsplan te leren kennen. 's Avonds was het CS meeting in een bar genaamd Leningrad. Het was niet alleen nostalgisch voor de lokale bevolking (de inrichting was namelijk volgens communistiche stijl), maar ook voor ik, want de helft van de gedraaide muziek kende ik van papatje zijn coverband geschiedenis.

En zo werd het gisteren, toen ik samen met Nuno de sympathieke Portugees naar Jurmala ben geweest, een soort strandstadje. Het strand had veel weg van Oostende, behalve dat wij in plaats van bomen eerder restaurants en lelijke appartementsgebouwen hebben.

En zo wandelde ik gisteren naar de rendez-vous plek met host nummer 2. Terwijl ik naar de Toasters aan't luisteren was dacht ik terug aan de goeie ouwe tijd in November, toen we voor een Toasters show in London waren en Couchsurfing ontdekten. Want zonder CS zou ik me al lang doorverveeld hebben en zou mijn geld op zijn, heheh. Hierbij een mooi voorbeeld van de zetel waar ik tegenwoordig in maf:

Hou jullie sterk en tot de volgende he!

Week in Stockholm

Zondag, een perfecte dag om laat op te staan, wat te ontbijten, de kleertjes te wassen en wat te bloggen. Ik weet het, het gebeurt weinig de laatste tijd, maar ik denk dat het internet me haat.

Het was een gevariëerde week. Woensdag, na een relaxte middag op het gras met een hippiemuziek optredentje, gingen we met de metalbijbel in de hand buiten aan een Iron Maiden show picknicken. Nog nooit zoveel zweedse metalheads en hardrockers bij elkaar gezien. Hier zie je de zweedse bijbel samen met Christian, de meest niet-metal persoon ooit, denk ik, en tevens mijn eerste Stockholm makker die me een zetel aanbood
Donderdag was heel rustig. Ik moest een plan bedenken voor de komende weken, want ik wist aan geen kanten waar ik volgende week heen zou gaan. Dus ik heb lang geslapen, wat geinternet, ben naar het Tallink kantoor geweest. Dit alles heeft gezorgd voor één ding: Dieter zit vanaf morgen in Riga, te Letland.

De dag erop was een fijne stadswandeling door Södermalm samen met Karin, de meest Amerikaanse Zweed ooit. Zweedse ijskreems, parkjes, CS meeting, ik zou het een goeie dag noemen.

MAAR! Het coolste vanal was het slot van de dag. Toen ik met een pool en een Zweedse bordspelletjesnerd naar een soort underground nerdlair ging. Daar was het thema vooral bordspelletjes (Europese, want de Amerikaanse zijn blijkbaar voor pussies), Amiga en scifi/fantasy. Dus ik voelde me er toch deels thuis, maar de stereotiepen die ik daar zag had ik alleen nog maar in die World of Warcraft aflevering van South Park gezien. Hoe dan ook, vriendelijke mensen en zelfs een nieuwe serie leren kennen!

Gisteren was vooral rondhangen met mijn tweede host Pierre, die me uit de nood geholpen heeft met een slaapplaats de laatste paar dagen. Hier zie je hem totaal ongeïnteresseerd al bellend links, op een dakbarbecue met zijn lokale hardstylekompanen.

Toen doorgestoken naar een soort gratis bosparty aan een rotswand, een concept dat ik met plezier in Oostende zou introduceren. Honderden hippies dansend de hele middag lang, mooi weer, en rondhangen met 3 halfzatte fransmannen, het is iets anders. Hier zie je me met de Franse Tom Cruise, Top Gun stijl.

Oe, en nog iets wat mijn paps wel gaat interesseren, check wat aan het rood licht stond aan een bar waar we zaten:

Zot he? Ok, het alarm is afgegaan, even gaan kijken hoe het met mijn waste gesteld is.

Poridge

En zo zit ik hier, in Stockholm. Christian is gaan werken en ik probeer een beetje een plan uit te dokteren voor de komende maand. Het is zelfs minder dan een maand! Al wat ik weet, is dat ik in Arhus moet zijn op 11 augustus, om daar dan met mijn mysterieuze vriendin snel een plan te bedenken en op het vliegtuig te springen 3 dagen later. En natuurlijk wil ik als trouwe punkrocker naar Propagandhi gaan kijken die hier overal rond mijn oren speelt. 2 mogelijkheden in Finland en 1 in Denemarken. Dus dat moet lukken he.

Sorry, vandaag geen foto's. Ik zit hier op een vreemd systeem van linux en windows met teveel toetsenborden, en ik heb de USB poort nog niet gevonden voor mijn kaartje.

Toch nog even een korte beschrijving van de laatste paar dagen! Kwestie dat jullie ook mee zijn he. Eergisteren zat ik 9,5 uur op de bus en daarna naar de goedkoopste herberg die ik kon vinden. Voor een keer was er niemand in de kamer die snurkte! Dat was wel een fijne verrassing, normaal is er altijd 1. De dag erop heb ik eigenlijk gewoon de hele dag rondgedoold in Stockholm city. Ik zei tegen mezelf: ik ga eens een cd- of gitaarwinklel zoeken... zonder succes. Het krioelt hier van de kledingszaken en juweliers. Ik bedoel, wat de hel? Hoeveel kleerwinkels heb je eigenlijk nodig zeg?

Daarna heb ik afgesproken met Christian, een brave twintiger wiens kot constant ter beschikking staat van couchsurfers. Ik heb een deftige maaltijd gekregen en een deftig bed, en vanmorgen ontbeten met iets dat poridge heet, ik weet niet of ik het juist spel. Maar het is supergoedkope gekookte haver met jam erbij. Het uitzicht valt het best te beschrijven met de kwak brij die ze altijd serveren in tekenfilmlunchzalen, maar de smaak zelf was best ok.

Ok ok, en nu ga ik verder nadenken en dan is het op naar Stockholm centrum om met 2 vreemdelingen rond te hossen.

Entropie

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en ditmaal is het tijd voor dat laatste natuurlijk. Gisteren afscheid genomen van Björn, Jonny, Dorothea en het oude gekke Deense vrouwtje. Ze zullen gemist worden.

Daarna ben ik voor de resterende dagen terug ingetrokken bij mijn backuphosts Lisa en Marie om even later naar een housewarmingparty te gaan en vervolgens te gaan "clubben" in Malmö. Alles is hier wel meer gefocust op kankerzat worden. Natuurlijk ben ik al gewend aan de langdurige conversaties over de cola in de hand vanuit mijn favoriete thuisland, maar hier is het echt wel blijkbaar verkeerd om niet te drinken. Budgetbeheer is hier blijkbaar niet aan de orde aan 6 euro voor een glas bier. Maar jullie held was hoffelijk in het aanvaarden van dit vloeibaar goud, maar kordaat in het apprecieren van nuchterheid en persoonlijk welzijn.

Citaat van de avond was toch wel Alfred die me, nadat ik probeerde een Zweedse conversatie te volgen, in zijn beste Borats wist te zeggen dat "This man is saying his penis does not work". Je doet ermee wat je wil.

Vandaag was een rustige dag. Een ware zondag per definitie. Koekjes op het gras in de zon, een boel mensen op bezoek. Het was weer fijn internationaal met de Belg, de Zweden, de Italiaan, de Duitser en een Amerikaan die het ondertussen beu is van vergeleken te worden van Earl uit My name is Earl.

Ondertussen liggen lunchpakket, busticket en hostelbevestiging klaar voor Stockholm, want morgen is het tijd voor afscheid deel twee, en de start van een nieuw hoofdstuk. Goedenavond en bedankt.

Oi

Mijn broek blijft afzakken. Dat kan alleen maar betekenen dat mijn dieet werkt. Ik ga een boek schrijven erover denk ik, en zo rijk worden. Het gaat als volgt:

- Enkel koekjes en fruit eten
- Overal verdwalen waardoor je dagelijks 10km wandelt

Simpel en doeltreffend, de sleutel tot succes. Van het oude deense dametje in dit huis leen ik een klassieke gitaar en ik besloot gisteren me op het strand van Malmö te placeren en wat te tokkelen. Dus gastjes van Ladbroke, met een beetje chance verlies ik toch niet helemaal mijn kunnen en gaan de laatste paar showtjes misschien toch niet in ons gezicht opblazen. Dat strand is trouwens echt de maks. Echt nog zo'n plaats waar we waarschijnlijk dagelijks zouden uithangen. Gras en heuveltjes die overgaan in zand met de brug naar Kopenhagen op de horizon, spekken voor het oog noem ik dat.

Later heb ik dan afgesproken met enkele couchsurfertjes om één achterover te kaarsen. Weer enorm veel nationaliteiten gezien, zelfs franse kerels die meer talen spreken dan ik. Zo helpt een mens ook beetje bij beetje zijn vooroordelen het hoofd uit he. Omdat de laatste bus naar Eslöv te vroeg terugkeerde kon ik gelukkig in het ouderlijk huis van Lisa in Lund slapen. Het is altijd komiek als je 's morgens opstaat en je na een frisse douche even gaat voorstellen aan de rest van het gezin beneden.

Daarna doorgestekt naar haar studentenkot en koekjes en appelsap geconsumeerd op het gras, wat toch wel mijn idee is van een ideale middag.Nu zit ik terug in Eslöv, met nog geen idee wat ik morgen en overmorgen doe, dus ik ga eens beginnen rondkijken he.

Molens

Dit is er eentje voor al de homies van de bib. Gisteren wat rondgehangen in Malmö en ze hebben daar een zotte skatebowl, met achtergrond muziek en kraampjes en alles erop en eraan. Ook even in Lund gezeten, schijnbaar thuisstad van de Satanic Surfers en Enemy Alliance enal, maar ik ben ze nog niet tegengekomen... In de achtergrond zie je de turning torso, een appartement in een gekke vorm alsook grootste gebouw van Zweden dacht ik.

Zweden zijn echt tof, amai. "Hej" is niet zoals bij ons iets informeels dat enkel voor vrienden weggelegd is, maar iets wat de random buschaufeur je vrolijk gunt. Dus ik voel me altijd in mijn nopjes als ik de bus op moet, en dat gebeurt veel. Gelukkig heeft mijn gastheer me een Skånetrafikken zomerkaart te leen gegeven waarmee ik naar gelijk waar in Skåne kan voor 1 euro per trip. Daarom blijf ik nog tot zondagochtend en ga ik proberen enkele dagtrips te doen.

Deze foto was het uitzicht vanuit de bus toen ik vanavond terugkeerde naar "huis". Ik was namelijk deze middag naar Kristianstad geweest met de bedoeling er eens te gaan kijken naar een of ander festival, maar ik heb enkel een supermarkt gezocht en teruggekeerd. Tis ook eens wat anders! Hoe dan ook, mijn punt is: veel windmolens, overal. Daarna nog Zweedse wafels gegeten met 2 zweden, een deense oude dame, een duitse jonge dame en mijn belgische zelf. 't Is lik e moptje.

Zweedse boerebuiten

Wat doe je als je niet weet hoe je gaat geraken waar je moet zijn? Je gaat naar een foor die je normaal enkel in de filmtjes ziet, vergeet je zorgen en de volgende dag stap je op een kankerdure trein naar zo ver mogelijk. Het was een heerlijke treinrit van 8 uur richting Lund (Zweden) + de nodige vertragingen en onvoorziene overstappen. Gelukkig viel dat nog mee dankzij een boeiende conversatie via vertaalcomputertjes met een duits mens over Roman Polanski (ja, waarom toch) terwijl ik al hun keekjes op at, en ook het vinden van een amerikaan, een brit en een half hollands half noorse om de tijd mee te delen.

Nu ben ik fan geworden van de trein. Dus nu zit ik bij Björn en co in Eslöv, in het hol van fluithol, opt gemakken mijn blog te typen op deze computer:

Ik kan hier nog enkele dagen blijven, want het lokaal nieuws wil blijkbaar een reportage doen over Couchsurfing en hij heeft een gast nodig in de buurt. Mijn 10 minutes of fame komen er precies aan. Daarna denk ik van door te steken naar Stockholm. Dus nu wordt het enkele dagen piekeren over waar ik heen ga, waar ik slaap en hoe ik er geraak. Er zijn echt veel mogelijkheden.

Merci voor al jullie reacties, familie, vrienden en vreemdelingen gelijk. Het is altijd tof om online te komen na 2 dagen internetloos zijn en ze te kunnen lezen. Sorry als ik niet altijd terugzend via smsjes ook, dus bij deze: Matti, ik mis je ook :'(

Qwertz wtf

Wel, ondertussen ben ik al van Utrecht weg. Het was fijn, parkjes en terrasjes enzo. Ik hou het kort want internet cafe's met een QWERTZ bord sucken.

Ik ben gisteren voor 2,70 euro naar Hanover van Utrecht gegaan. Vroeg opgestaan in de ochtend begon ik te wandelen en installeerde ik me met de duim omhoog aan een busstation langs de grote baan. Toen pikte een aardige hollander me op die me wist te zeggen dat ik belachelijk slecht stond, dus die heeft me naar een beter plekje gebracht. Daarna ben ik opgepikt en gebracht naar Apeldoorn met Mauritz de verse veearts. Ik werd gedumpt aan een tankstation waar ik waarschijnlijk 50 mensen heb kapotgepest, maar ze waren ofwel truckers die geen miserie met de verzekering wouden, of ze moesten naar Deventer 2km verderop. Uiteindelijk pakte een man me mee tot aan Enschede. Hij trainde mensen die willen paardrijden overal in het land en was op zijn ronde. Hij heette Naud en zijn zoon maakt lasershows voor DJ Tiesto! Hoe zot is da? Anyway, hij dumpte me pal in het midden van de grote baan. Dus ik heb mooi de graskant van de autostrade verkend tot aan de eerste de beste oprit. Ondertussen werd ik beclaxoneerd van alle kanten, dat was ook tof.

Mijn laatste rit was met Kai de stereotiepe duitser, terwijl hij wat antiek moest vervoeren. We hebben ferm in de Stau gezeten (file) en dankzij massas staus op zijn normale route, reed hij om langs Hanover en belande ik er toch nog gezond. Nog een kleine treinrit van 2€70 en het was gefixt.

En voor morgen heb ik me loeihard in de miserie gewerkt, hopelijk helpen enkele couchsurfertjes me. Duim maar... Doei!

Olland

Gisteren vertrok een icoon uit Oostende op jacht naar de vervulling van een droom, een droom om eens iets anders te zien, en een fijne zomer te beleven. Pa en Makzin gaan me missen. Ma niet, want ze lacht zelfs wanneer ik vertrek! Zo grof... heheheh

En hier zit ik dan, in de bib van Utrecht, te typen op een armzalig qwerty bord, dus ik hou het extreem kort. Ik slaap nu enkele dagen bij Petra in een soort studentenkot, best een gezellige plek. Stadje is een droomstudentenstad, en iedereen is, zoals de toeristenboekjes zeggen, informeel en sympathiek. Oe! En we hebben een UFO gezien! Voor het geval je denkt dat ik teveel aan de exclusieve keekjes heb gezeten, hier, een foto.

Vandaag gaan we nog wat parkjes verkennen en het plan voor morgen is zo ver mogelijk liften tot aan Hanover en vooral niet doodgaan of gemolesteerd worden.

Voorlopig word ik hier nog flink gesoigneerd, Petra is heel gastvrij en voedert me zoals mijn eigen mams het zou doen (je nu niet bedreigd voelen he, ma). Ik heb zelfs gekookt! Welja, met koken bedoel ik even helpen roeren in een pot andjoens, maar tis een begin he. Ik weet ook al waar ik ga slapen tot 12 juli! Succes noem ik dat.

Duim voor me en amuseer jullie ook maar he

Bon voyage

Wel wel, met glans afgestudeerd als bouwvakker, eindelijk kunnen rijden zonder oude wijven omver te knallen, contractje getekend, bijna 23 en dus in de piek van mijn leven. Het lijkt alsof ik de hele wereld aankan. Maar ik ben altijd nogal skeptisch dus ik ga meteen eens naar de wereld toe gaan om te zien of dat wel zo is.

Hallo, en welkom. Ik ben Dieter, familie en vriend van menig mens, gewaardeerde figuur in de gemeenschap. Men verwijst nogal vaak naar me onder de vorm van Gwi, ik leg het je ooit wel eens uit. Morgen deze tijd zit ik op de trein richting Utrecht, vanwaar mijn vakantie zich zal ontspruiten in een waar avontuur doorheen de rest van Europa (of in een achterwaartse verkrachting en een traumatische thuiskomst na vier dagen). Mijn zak is bijna gemaakt, de eerste week is geregeld en dan rest er me nog juist zoveel mogelijk Stargate Atlantis kijken met mijn oudjes en spaghetti eten. Witte spaghetti wel, zo noemen wij dat hier, een perfecte tv maaltijd.


Ik zei zo eens tegen mezelf: Dieter, je zal je vriendjes en familie missen, en zij jou zelfs nog veel meer, dus maak eens een blog zodat ze toch tenminste weten waar je zit en of je niet teveel drugs pakt of mishandeld wordt. Reacties nalaten, voor wie het wenst, is zo gemakkelijk gemaakt dat zelfs de marginaalste spambot het kan. Dus ik zou zeggen, tot wederziens en hou jullie haaks!