Change for the naked indian guy

Yep, I gave it all. That's my good deed for the day. To that guy I'd like to say: "For the love of god, buy a shirt"

I just got back to the hotel from eating out again with my fellow surveyor. Singapore still rules, chicken satay and noodles rule, I will come back, I'm sure. I'm happy it's cloudy sometimes though. My black outfit today combined with running through the sun on a noisy smelly ship is not a good recipe. But work is going well, everything seems to be going as planned, so no worries there.

No more pictures today, sorry, I just keep forgetting to take some, with all the working and eating. So it calls for my introduction I guess, and I will bring it in a convenient question-answer format.

Q: Who the hell are you?

Uncles call me Dieter. Germans call me Dietah. Chinese people call me Dietel. Most misunderstand me at first and are like "Pieter?". No, that's not it. That's not my name.

Q: A name does not necessarily represent who you are in your inner core, young padawan. Who ARE you? Really?

Dude, seriously? I'm a tormented soul that likes long walks on the beach and crying in the dark and writing poetry and sentimental junk like that. I feel I could use a little more action and a little less boring though...

Q: Then why don't you do something about it instead of wining like a little bitch?

I'm trying, GOSH! Let me finish! That's what this blog is all about. It is about my eternal quest to being the most awesome guy ever ever, by far, in the universe. I will travel the seas and do whatever it takes to reach this goal. Well, not whatever it takes. Just whatever seems like a good idea at the time.

Q: Why is this blog in English? Are you trying to be cool or something?

Yes.

Q: I need something to mark on my calendar. When precisely will you update your blog?

Whenever I feel like it. Sometimes I will write for days in a row. Other times you won't hear from me for weeks. I'll do it as often is I want, cause cool people are just like that, you know?

Q: Why are you even writing this blog anyway? It's not like we care.

It's a therapeutic thing. I don't care if you don't care. Well, I do. But it's cool to say I don't. Besides, a talent coach might discover me and make me a billionair writer.

That's all questions for today, sorry. I need to go break the tv now, cause there's a very bad Malaysian rapband performing on.

Yogi's and hookers

So last night I was talking to some Vietnamese hookers. (Man, I always wanted to start out a blog saying that) Nice girls once you get to know them! How do you do that then? Well I just said "Got any luck tonight?" Seemed like I found the off-switch for their bullshit.

Then I like to watch them realize that their acting skills aren't quite oscar worthy yet. By the way I'm watching the oscars as I'm writing this. It's now almost 1am here in Singapore. I arrived yesterday and I finally start working again tomorrow. Luckily I had today to explore the city with my colleague.

This morning I got really hungry after slacking off lying in bed the whole time, so I went out in search for food. On this quest I suddenly heard some dude calling me. Holy crap! It was Aman the holy yogiman from India. He started out by telling me my face was very lucky. Whatever the fudge that means. I will become 83 years old and if I ever start a business, it will work out great for me. That's awesome. Then he did a magic trick and asked me for money. Yeah, didn't see that coming. He did very cunningly rephrase it as "supporting him on his journey". I guess he spent all his savings already on that fancy silk shirt. But I was a rock, I was all like "you suck, yogi bastard" and punched him square in the balls. Okay, that's a lie. But still!

Reminds me of those big African guys in the city centre, collecting change for poor students and looking like they could hurt me at the same time. Bad combination. I always gave money and died a little inside afterwards. That time's over, I'm a man now!


I like Singapore. I like that everyone is your uncle or auntie, even when they're not. I like that when you ask for a crab, you simply get a huge ugly crab, with spices that can kill an elephant. I like that it's full of trees and pretty buildings, and it's always t-shirt-and-maybe-poncho weather. I like that every cabdriver has been in Antwerp and loves diamonds. I like that when I don't want a drink I get thousands of free ice waters. It's these things that separate a new country from the ones you know. Things like the locks turning the wrong way or the trafic lights blinking before they turn red. So far my first experience outside of Europe is a good one.

I know I should introduce this little blog, but I'll do that tomorrow.

Negerberg

Het is alweer wat geleden. Maar ik zeg altijd: eerst niet doodgaan, en dan bloggen.

Ondertussen zijn we gelukkig ontsnapt aan rovende zigeunerkindjes en incompetente loketdametjes. Dit richting Belgrado, wat toch wel veel mooier en aangenamer was dan Boekarest. In de Belgische ambassade van Roemenie ben ik er in geslaagd in een uur tijd een voorlopig paspoort te bemachtigen, en tegelijk deed het deugd om eens op eigen grondgebied te staan, heheh. In Belgrado hebben we het gebied verkend met enkele Australiers die we in onze vorige herberg leerden kennen, van toeval gesproken. Maar na enkele uren was het tijd voor enkele dagen Uzice, een stadje tussen heuvel- en berglandschap waar we bij iemand konden logeren.

Toen was het alweer gisteren zeg. De plaats waar we logeerden was precies zo geplaatst met het doel om naar Montenegro te liften. En dat deden we ook. Geluk wou dat onze eerste rit meteen onze enige was, waarmee we in een trek aan de kust van de zwarte berg belandden. Montenegro is nog mooier dan Servie. Tis ier een berhe, lik da me zehn. Als Roemenie het Mexico van Europa is, dan is Montenegro het Hawai... als we eventjes negeren dat het geen eiland is.

We namen een bus richting Croatie, om toch zo ver mogelijk te geraken, maar uiteindelijk belandden we in Herceg Novi, dicht aan de grens. Heel de rit zaten we in met slaapplaats voor die avond, want niks was gepland. Maar gelukkig, ongeveer 7 seconden na uitstappen werden we door maar liefst 2 mensen aangeklampt om ons een kamer te verhuren. En zo zitten we voor 2 nachten in een van de appartementen van een rijke Bosnier.

Morgen is het op naar boven, want tegen naarste week moeten we onze vlucht kunnen nemen uit Milaan he. Voorlopig loopt het vlotjes. Ik ga er toch nog geraken, tegen alle verwachtingen in. Ik zie u dan!

Zigeuners

Jaja, lang geleden, ik weet het. Ondertussen zit ik lekker een week in de lagere landen van Oost Europa. En dat gaat natuurlijk gepaard met gebrek aan internet! Ook fotos gaan moeilijk, maar ik probeer het idee te verven met mijn welbefaamde beeldspraak.

Nadat ik Ernesta oppikte in Denemarken was het tijd om weg te liften uit Arhus, dit eerst met een Palestijns koppel dat teveel rookte en elkaar graag peste. Daarna was het een familiair zicht: een koppel uit Leuven die ons helemaal tot in Bremen bracht, op hun weg terug naar huis. Na een helse nacht in de luchthaven namen we onze vlucht naar Budapest.

Wat volgde was een week van veel te weinig organisatie dat gecompenseerd werd met een flinke dosis slaaptekort. Budapest is een heel mooie stad, maar behoorlijk warm deze tijd van het jaar. Na enkele nachten in een bed dat honderdduizend keer bleek ondergekotst te zijn, was het op naar Roemenie. Zie je, ik ben namelijk te achterlijk om te beseffen dat ik een paspoort nodig heb voor landen buiten de EU. Dus het plan Servie werd bij deze geschrapt.

In Roemenie geraken leek moeilijker dan verwacht. We besloten naar een kleiner dorp te treinen om van daaruit te liften. Op de trein hebben we een Hongaar, een Syrier en een Irakees leren kennen, waarvan de eerste ons het liften ietsje afraadde. Ietwat haltes te laat afgestapt en een trein verder besloten we toch een stuk te liften tot net over de grens van Roemenie. Die rit was echt een perfecte introductie tot dit land. De balkanmobiel bij uitstek, een koppel die geen nagel anders dan Roemeens sprak, waarvan de man uitgerust was met marcelletje en moustache, en balkantechno op de radio. Die bracht ons tot het station van Oradea, waar we mooi onze trein misten omdat niemand verwachtte dat de tijdzone veranderd was. Dus het was een nachtje doorbrengen in het station.

Ondertussen hebben we veel tijd doorgebracht in veel te trage treinen, hebben we Sibiu bezocht in Transilavnie, de thuis van Dracula, hebben we enkele dagen in de bergen gewandeld, zjn we afgeript door een oude dame, verhaaltjes verhaaltjes. In de bergen hebben we een beer gehoord, wat toch wel spannend was. Toen het donker werd en we nog steeds aan het wandelen waren kregen we gelukkig een lift van 3 Hongaren die ons tot een hut brachten om daar de nacht door te brengen in de meest landelijke hut in hun vochtigste kamer. Toch vol sympathieke mensen dat land. Amai, ik ben het hier echt in een slechte volgorde aant vertellen.

Gisteren zaten we nog in Constanta, waar kleine zigeunerkindjes je proberen af te rippen door gewoon te schreeuwen, en waar we de nacht doorbrachten bij een oma die als bijverdienste toeristen illegaal te slaap legt. Gelukkig zijn we nu in Boekarest, in een normale herberg.

Meeeer volgt

Regen op't platteland

Kopenhagen is goedgekeurd. Die verrassingsfilm bleek een Deense film over voetbal te zijn, zonder Engelse ondertitels. Denk toch eens aan de toeristen zeg. Dus we gingen dan maar naar Tivoli, het lokale pretpark. Niet om op de ritjes te zitten maar er was een optreden van een of andere groep genaamd The Flaming Lips. Nog nooit van gehoord en ik was niet superzot van de muziek, maar als ze het aanvullen met confettibalonnen en dansende teletubbies, amai, van wat ik ervan heb horen vertellen is LSD er niks bij.

Daarna zakten we nog door om iets te drinken en zo mijn laatste avondje Kopenhagen af te sluiten.

De volgende dag was proper. Veel te laat opgestaan, in een haaste en een weere de zak gemaakt en proberen tot in Odense te raken. En groot nieuws! Het was tijd voor Dietertje's eerste bijensteek! Wist ik veel dat die bastaard op mijn broek wou zitten, een mens kan klappen ee zeg.

En zo kwamen we in Odense voor enkele dagen. Jammer genoeg moest mijn gastvrouw veel werken. Pas terug zijnde van 8 weken Yemen vond ik het toch een chapeau waard dat ze al volk over de vloer wou. Als aanvulling leert een mens dan ook eens iets bij over alles wat Arabisch is he, 't is eens iets anders.

In Odense heb ik voor de rest vooral gerelaxeerd, want veel was er niet te doen. Toen kwam er een geschenk uit de hemel: Alan, een Deense kerel die ik heb leren kennen in de herberg in Hannover, was net terug van zijn eigen trip en stelde voor om eens binnen te springen. En toevalligerwijs was dat op het platteland nabij Århus, mijn eindbestemming. Dus zo ben ik sinds gisteren hier.

In de korte tijd die we maar hadden heb ik zowaar mijn eerste salsamoves geleerd (nooit meer...), leren met de tractor rijden en brood gegeten die te fluogeel was om gezond te zijn. Nu zijn mijn kleren zo goed als droog, dus ik ga mijn zwembroek eens gaan afspelen en weer normale dingen gaan aandoen.

Zeg, stelt et junder ook wel ee. Jupsee

Lucky coin

Haaa, CS meetings zijn altijd tof. En de curieuze dronkaards die ze aantrekken zijn zelfs nog toffer, zoals deze rakker hierboven. Zo sloot ik mijn tweede periode in Lund af. De volgende ochtend was het zak maken en op naar, jawel, Kopenhagen! Ditmaal blijf ik bij Christian nummer twee. Hij werkt met autisten, maar heeft vandaag weinig zin om te werken, dus hij is nu achter zijn autist en gaat hem hier in de hoek zetten.

De laatste anderhalve dag hier werd voornamelijk gespendeerd al rondhossend in het centrum en het terrasjes doen. Ik moet zeggen dat ik met m'n hosts tot nu toe al altijd chance heb gehad. Geen moordenaars, geen mensen waar ik zo snel mogelijk van weg wou zoals nudisten met een te luide stem of mensen met een of andere vorm van Tourettes waardoor ze af en toe eens dwangmatig in de hoek gaan schijten. Enfin, raar kan ook waarschijnlijk.

Gisterenavond was bijna tof. Ze doen hier in een park elke avond gratis openlucht cinema.

Ditmaal was het No Country For Old Men. Maar toen begon het weg en weer te lichten en te regenen enzo, dus toen gingen we maar naar huis. De film vanavond is een verrassing! 'k Ben benieuwd. Hopelijk klaart het wat op tegen dan want momenteel is't geen te vetten!

Alarm!

Vals alarm! Haha, het is een beetje achterlijk natuurlijk. Fantastische reacties op mijn plan voor Bergen, maar neen... Ik zit nog steeds in Lund. Het ging een beetje erover zijn en meer geld en moeite dan plezier, dus dat plan houden we nog steeds voor de toekomst.

Het echte plan is Denemarken. Enkele dagen in de buurt van Kopenhagen en misschien enkele dagen rond Odense. Ik heb ook de tijd nodig om met mijn partner in crime de laatste paar weken te plannen.

Verder heb ik weinig te vertellen want de laatste paar dagen waren allemaal zondagen: plan uitdokteren en films checken met koekjes. Meer entertainment voor de volgende keer!