Negerberg

Het is alweer wat geleden. Maar ik zeg altijd: eerst niet doodgaan, en dan bloggen.

Ondertussen zijn we gelukkig ontsnapt aan rovende zigeunerkindjes en incompetente loketdametjes. Dit richting Belgrado, wat toch wel veel mooier en aangenamer was dan Boekarest. In de Belgische ambassade van Roemenie ben ik er in geslaagd in een uur tijd een voorlopig paspoort te bemachtigen, en tegelijk deed het deugd om eens op eigen grondgebied te staan, heheh. In Belgrado hebben we het gebied verkend met enkele Australiers die we in onze vorige herberg leerden kennen, van toeval gesproken. Maar na enkele uren was het tijd voor enkele dagen Uzice, een stadje tussen heuvel- en berglandschap waar we bij iemand konden logeren.

Toen was het alweer gisteren zeg. De plaats waar we logeerden was precies zo geplaatst met het doel om naar Montenegro te liften. En dat deden we ook. Geluk wou dat onze eerste rit meteen onze enige was, waarmee we in een trek aan de kust van de zwarte berg belandden. Montenegro is nog mooier dan Servie. Tis ier een berhe, lik da me zehn. Als Roemenie het Mexico van Europa is, dan is Montenegro het Hawai... als we eventjes negeren dat het geen eiland is.

We namen een bus richting Croatie, om toch zo ver mogelijk te geraken, maar uiteindelijk belandden we in Herceg Novi, dicht aan de grens. Heel de rit zaten we in met slaapplaats voor die avond, want niks was gepland. Maar gelukkig, ongeveer 7 seconden na uitstappen werden we door maar liefst 2 mensen aangeklampt om ons een kamer te verhuren. En zo zitten we voor 2 nachten in een van de appartementen van een rijke Bosnier.

Morgen is het op naar boven, want tegen naarste week moeten we onze vlucht kunnen nemen uit Milaan he. Voorlopig loopt het vlotjes. Ik ga er toch nog geraken, tegen alle verwachtingen in. Ik zie u dan!

Zigeuners

Jaja, lang geleden, ik weet het. Ondertussen zit ik lekker een week in de lagere landen van Oost Europa. En dat gaat natuurlijk gepaard met gebrek aan internet! Ook fotos gaan moeilijk, maar ik probeer het idee te verven met mijn welbefaamde beeldspraak.

Nadat ik Ernesta oppikte in Denemarken was het tijd om weg te liften uit Arhus, dit eerst met een Palestijns koppel dat teveel rookte en elkaar graag peste. Daarna was het een familiair zicht: een koppel uit Leuven die ons helemaal tot in Bremen bracht, op hun weg terug naar huis. Na een helse nacht in de luchthaven namen we onze vlucht naar Budapest.

Wat volgde was een week van veel te weinig organisatie dat gecompenseerd werd met een flinke dosis slaaptekort. Budapest is een heel mooie stad, maar behoorlijk warm deze tijd van het jaar. Na enkele nachten in een bed dat honderdduizend keer bleek ondergekotst te zijn, was het op naar Roemenie. Zie je, ik ben namelijk te achterlijk om te beseffen dat ik een paspoort nodig heb voor landen buiten de EU. Dus het plan Servie werd bij deze geschrapt.

In Roemenie geraken leek moeilijker dan verwacht. We besloten naar een kleiner dorp te treinen om van daaruit te liften. Op de trein hebben we een Hongaar, een Syrier en een Irakees leren kennen, waarvan de eerste ons het liften ietsje afraadde. Ietwat haltes te laat afgestapt en een trein verder besloten we toch een stuk te liften tot net over de grens van Roemenie. Die rit was echt een perfecte introductie tot dit land. De balkanmobiel bij uitstek, een koppel die geen nagel anders dan Roemeens sprak, waarvan de man uitgerust was met marcelletje en moustache, en balkantechno op de radio. Die bracht ons tot het station van Oradea, waar we mooi onze trein misten omdat niemand verwachtte dat de tijdzone veranderd was. Dus het was een nachtje doorbrengen in het station.

Ondertussen hebben we veel tijd doorgebracht in veel te trage treinen, hebben we Sibiu bezocht in Transilavnie, de thuis van Dracula, hebben we enkele dagen in de bergen gewandeld, zjn we afgeript door een oude dame, verhaaltjes verhaaltjes. In de bergen hebben we een beer gehoord, wat toch wel spannend was. Toen het donker werd en we nog steeds aan het wandelen waren kregen we gelukkig een lift van 3 Hongaren die ons tot een hut brachten om daar de nacht door te brengen in de meest landelijke hut in hun vochtigste kamer. Toch vol sympathieke mensen dat land. Amai, ik ben het hier echt in een slechte volgorde aant vertellen.

Gisteren zaten we nog in Constanta, waar kleine zigeunerkindjes je proberen af te rippen door gewoon te schreeuwen, en waar we de nacht doorbrachten bij een oma die als bijverdienste toeristen illegaal te slaap legt. Gelukkig zijn we nu in Boekarest, in een normale herberg.

Meeeer volgt

Regen op't platteland

Kopenhagen is goedgekeurd. Die verrassingsfilm bleek een Deense film over voetbal te zijn, zonder Engelse ondertitels. Denk toch eens aan de toeristen zeg. Dus we gingen dan maar naar Tivoli, het lokale pretpark. Niet om op de ritjes te zitten maar er was een optreden van een of andere groep genaamd The Flaming Lips. Nog nooit van gehoord en ik was niet superzot van de muziek, maar als ze het aanvullen met confettibalonnen en dansende teletubbies, amai, van wat ik ervan heb horen vertellen is LSD er niks bij.

Daarna zakten we nog door om iets te drinken en zo mijn laatste avondje Kopenhagen af te sluiten.

De volgende dag was proper. Veel te laat opgestaan, in een haaste en een weere de zak gemaakt en proberen tot in Odense te raken. En groot nieuws! Het was tijd voor Dietertje's eerste bijensteek! Wist ik veel dat die bastaard op mijn broek wou zitten, een mens kan klappen ee zeg.

En zo kwamen we in Odense voor enkele dagen. Jammer genoeg moest mijn gastvrouw veel werken. Pas terug zijnde van 8 weken Yemen vond ik het toch een chapeau waard dat ze al volk over de vloer wou. Als aanvulling leert een mens dan ook eens iets bij over alles wat Arabisch is he, 't is eens iets anders.

In Odense heb ik voor de rest vooral gerelaxeerd, want veel was er niet te doen. Toen kwam er een geschenk uit de hemel: Alan, een Deense kerel die ik heb leren kennen in de herberg in Hannover, was net terug van zijn eigen trip en stelde voor om eens binnen te springen. En toevalligerwijs was dat op het platteland nabij Århus, mijn eindbestemming. Dus zo ben ik sinds gisteren hier.

In de korte tijd die we maar hadden heb ik zowaar mijn eerste salsamoves geleerd (nooit meer...), leren met de tractor rijden en brood gegeten die te fluogeel was om gezond te zijn. Nu zijn mijn kleren zo goed als droog, dus ik ga mijn zwembroek eens gaan afspelen en weer normale dingen gaan aandoen.

Zeg, stelt et junder ook wel ee. Jupsee

Lucky coin

Haaa, CS meetings zijn altijd tof. En de curieuze dronkaards die ze aantrekken zijn zelfs nog toffer, zoals deze rakker hierboven. Zo sloot ik mijn tweede periode in Lund af. De volgende ochtend was het zak maken en op naar, jawel, Kopenhagen! Ditmaal blijf ik bij Christian nummer twee. Hij werkt met autisten, maar heeft vandaag weinig zin om te werken, dus hij is nu achter zijn autist en gaat hem hier in de hoek zetten.

De laatste anderhalve dag hier werd voornamelijk gespendeerd al rondhossend in het centrum en het terrasjes doen. Ik moet zeggen dat ik met m'n hosts tot nu toe al altijd chance heb gehad. Geen moordenaars, geen mensen waar ik zo snel mogelijk van weg wou zoals nudisten met een te luide stem of mensen met een of andere vorm van Tourettes waardoor ze af en toe eens dwangmatig in de hoek gaan schijten. Enfin, raar kan ook waarschijnlijk.

Gisterenavond was bijna tof. Ze doen hier in een park elke avond gratis openlucht cinema.

Ditmaal was het No Country For Old Men. Maar toen begon het weg en weer te lichten en te regenen enzo, dus toen gingen we maar naar huis. De film vanavond is een verrassing! 'k Ben benieuwd. Hopelijk klaart het wat op tegen dan want momenteel is't geen te vetten!

Alarm!

Vals alarm! Haha, het is een beetje achterlijk natuurlijk. Fantastische reacties op mijn plan voor Bergen, maar neen... Ik zit nog steeds in Lund. Het ging een beetje erover zijn en meer geld en moeite dan plezier, dus dat plan houden we nog steeds voor de toekomst.

Het echte plan is Denemarken. Enkele dagen in de buurt van Kopenhagen en misschien enkele dagen rond Odense. Ik heb ook de tijd nodig om met mijn partner in crime de laatste paar weken te plannen.

Verder heb ik weinig te vertellen want de laatste paar dagen waren allemaal zondagen: plan uitdokteren en films checken met koekjes. Meer entertainment voor de volgende keer!

Duvel

Wel, we leven nog, zoveel is zeker! Donderdagavond vertrok ik met de ferry, geen flauw idee wat ik de komende week zou doen. In de vertrekhal begon ik te zeveren tegen zowat de gayste chinees ooit omdat hij zat te giechelen met zijn ticket. Natuurlijk wou ik er de humor van inzien maar hem zijn we uiteindelijk kwijtgeraakt. De cabines in de ferry waren properder dan verwacht, en na 4 dagen op de harde vloer slapen in Helsinki kon ik wel een matras gebruiken.

Even na intreden leerde ik mijn cabinegenoten kennen, een Hongkonger genaamd Jason en Ilya de Rus. Veel van onze conversaties werden onderbroken met Ilya die zei "sorry ... one moment please" waarna hij een engels woord op zijn smartphone zocht. Wat zouden we doen zonder gadgets he. En ik, van alle Belgen, heb ze leren Belgisch bier kennen:

's Nachts zijn we nog de zonsopgang over een lege zee gaan bewonderen, en 's ochtends was het in actie schieten. Nadat ik mezelf volgeramd had met McDonalds (ik weet het, slechte toerist), ben ik in een internetcafe gaan kijken of ik slaapplaats kon vinden in Goteborg. Maar het antwoord was neen. Dus ik besloot mijn goeie oude gastvrouwtjes Lisa en Marie in aller ijl te smsen. En gelukkig maar, alles positief, en zo boekte ik mijn ticket om die nacht riching Skåne te reizen. Maar het was vrijdag in Stockholm, dus ik kon niet anders dan de vrijdagmeeting meepikken he, aja.

Toen ik vroeg aan was en nog even op een bankje buiten wat uitrustte, kwam er een gepensioneerde Californiër naast me zitten. Een stuk conversatie ging ongeveer als volgt:

Em: "You should watch out the next couple of days though"

Ik: "What's happening then?"

Em: "They have these gay pride celebrations now, strange people out"

Ik: "Gay AND European? That's just too much..."

En nu zit ik sinds gisteren in Lund terug. Slapen op een nachtbus is trouwens zwaar overschat. Zeker als er vlak achter je een Afrikaan eerst naar loeiharde r'n'b zit te luisteren en dan half in je oor zit te bellen met iemand voor een paar uur.

Deze avond was het tijd voor impulsieve koop nummer 2: Vliegtuigticket naar Bergen. Jep, ik ga toch. We gaan met een paar een auto huren en van daaruit voor enkele dagen naar het noorden op. Hopelijk komt alles goed anders zit ik daar mooi. Dus als je niks meer van me hoort, dan ben ik ofwel dood, ofwel aant rondhuppelen in Noorwegen.

Lui

De laatste dagen heb ik doelloos rondgeslenterd in Helsinki. Ik verblijf in Otaniemi, een 20 minuutjes met de bus van Helsinki. Op een middag heb ik het proberen te wandelen, maar de wegen zijn hier zodanig kraafs dat ik, toen ik besloot toch maar de bus te nemen, plots besefte dat ik de verkeerde kant aan't uitgaan was. Ik versta me er nog altijd niet aan.

Het was toch wel een educatieve paar dagen! Ik heb een Indier ontmoet die voor Nokia werkt, en die me alles heeft uitgelegd over een soort instant videoblog via de camera in je gsm. Ik heb ontdekt dat er achter frisbee een hele pro frisbee wereld bestaat en heb zo een initiatie in deftig frisbeeen gekregen van een Australier. Ik heb Finse chocola genaamd Fazer ontdekt, maar den onzen is beter. Ik heb gelezen dat er een derde SG1 film gepland is en dat de derde serie groen licht heeft gekregen, wat me hoop geeft in het menselijk ras.

Ow! En ze hebben hier een gigantische muziekwinkel! Blij dat ik was. Anderhalf uur heb ik gitaren "getest". Over gitaren gesproken, gisteren ben ik naar niemand minder dan Propagandhi gaan kijken. Anders was ik naar Helsinki gekomen voor niks zeg.

Voor de kenners, amai, twas strak, goed geluid, ik was content. Er direct ingevlogen met die jugend marschiert, gevolgd door zowat alle nummers die ik wou horen, oudjes en nieuwtjes die doen denken aan een nieuwe cd misschien?

Enfin, nu dat achter de rug is besef ik dat ik totaal geen idee heb wat ik vanaf morgen doe. Vanacht zit ik op de ferry naar Stockholm, maar daar ga ik niet blijven hangen. Misschien ga ik naar de vrijdagmeeting en neem ik daarna de nachtbus richting weet-ik-veel. Op 12 augustus dien ik in Arhus te belanden om zo met mijn partner in crime zuidoost-europa (of hoe je dat ook noemt) te verkennen. Voordien wou ik graag nog Goteborg en Kopenhagen doen op't gemak, maar slaapplaats vinden en vervoer regelen is soms zoooo vermoeiend. Maar 't komt wel op z'n pootjes! Op naar de partyferry, want ferry + goedkoop belastingsloos bier = veel zatte Finnen, heb ik van horen zeggen.

In de iPod, wooowooowow, gaan we dansen, woowoowow

Donderdag heb ik eens cultureel gedaan en aan een rondleiding in het Lets parlement deelgenomen. Het kon samengevat worden als 30 minuten in de beschaamde lach schietende gids omdat ze haar Engels kwijt was. Daarna was het met de rest terrasje gaan doen in de zon. Ik heb echt overal chance met het weer, ik denk dat het aan mij ligt.

En dit is een foto die het resultaat toont van de combinatie dronke Fransmannen + Queen met we are the champions. Ook een best gezellige avond

De dag erop was het vertrekken naar Tallinn. Een kort maar krachtig bezoek. De oude stad is best gezellig en heel rustig. Daarnaast bleef ik gewoon chillaxen in de herberg. En die was enorm cool. Het was iets voor hippies door hippies, met constant muziek, allemaal instrumentjes en duizend poislingers en muurschilderijen. Euphoria noemt het

's Avonds ben ik  nog met een Amerikaanse Kroaat naar een bar geweest die helemaal iPod stijl was ingericht. En nu zit ik in Helsinki. Morgen ga ik shoppen denk ik. Want ik heb een riem nodig (haha) en ik ga proberen een ticket voor Propagandhi te bemachtigen. Wens me succes he!

Ā in plaats van å

De laatste avond in Stockholm, al wandelend naar huis. Het voelde daar om 2u 's nachts alsof het al 5u was, want de lucht begon al klaar te worden. Het was een fijne week en een fijn weekend. De dag erop was het vroeg opstaan geblazen, tijd voor mijn eerste vliegrit ooit, in deze rammelbak van airBaltic:

Het was dus weer tijd voor mijn ondertussen traditioneel ritueel als ik in een nieuwe plek aankom. Dus ik kom aan, regel afspraken met mijn aanbieder der bedden, en zorg dat ik terplekke beland. Vervolgens was het bezighouden in de avond, ditmaal met wat uitgaan met o.a. 3 Belgen die hun laatste avond in Riga spendeerden. Het deed echt deugd om even vijgplat Oostends te praten tegen de Kortrijkenaar van de hoop.

De dag erop was het tijd voor deel 2 van het ritueel, namelijk een hele middag doelloos rondwandelen in het centrum, zielig en alleen. Het is een goeie manier om het stadsplan te leren kennen. 's Avonds was het CS meeting in een bar genaamd Leningrad. Het was niet alleen nostalgisch voor de lokale bevolking (de inrichting was namelijk volgens communistiche stijl), maar ook voor ik, want de helft van de gedraaide muziek kende ik van papatje zijn coverband geschiedenis.

En zo werd het gisteren, toen ik samen met Nuno de sympathieke Portugees naar Jurmala ben geweest, een soort strandstadje. Het strand had veel weg van Oostende, behalve dat wij in plaats van bomen eerder restaurants en lelijke appartementsgebouwen hebben.

En zo wandelde ik gisteren naar de rendez-vous plek met host nummer 2. Terwijl ik naar de Toasters aan't luisteren was dacht ik terug aan de goeie ouwe tijd in November, toen we voor een Toasters show in London waren en Couchsurfing ontdekten. Want zonder CS zou ik me al lang doorverveeld hebben en zou mijn geld op zijn, heheh. Hierbij een mooi voorbeeld van de zetel waar ik tegenwoordig in maf:

Hou jullie sterk en tot de volgende he!

Week in Stockholm

Zondag, een perfecte dag om laat op te staan, wat te ontbijten, de kleertjes te wassen en wat te bloggen. Ik weet het, het gebeurt weinig de laatste tijd, maar ik denk dat het internet me haat.

Het was een gevariëerde week. Woensdag, na een relaxte middag op het gras met een hippiemuziek optredentje, gingen we met de metalbijbel in de hand buiten aan een Iron Maiden show picknicken. Nog nooit zoveel zweedse metalheads en hardrockers bij elkaar gezien. Hier zie je de zweedse bijbel samen met Christian, de meest niet-metal persoon ooit, denk ik, en tevens mijn eerste Stockholm makker die me een zetel aanbood
Donderdag was heel rustig. Ik moest een plan bedenken voor de komende weken, want ik wist aan geen kanten waar ik volgende week heen zou gaan. Dus ik heb lang geslapen, wat geinternet, ben naar het Tallink kantoor geweest. Dit alles heeft gezorgd voor één ding: Dieter zit vanaf morgen in Riga, te Letland.

De dag erop was een fijne stadswandeling door Södermalm samen met Karin, de meest Amerikaanse Zweed ooit. Zweedse ijskreems, parkjes, CS meeting, ik zou het een goeie dag noemen.

MAAR! Het coolste vanal was het slot van de dag. Toen ik met een pool en een Zweedse bordspelletjesnerd naar een soort underground nerdlair ging. Daar was het thema vooral bordspelletjes (Europese, want de Amerikaanse zijn blijkbaar voor pussies), Amiga en scifi/fantasy. Dus ik voelde me er toch deels thuis, maar de stereotiepen die ik daar zag had ik alleen nog maar in die World of Warcraft aflevering van South Park gezien. Hoe dan ook, vriendelijke mensen en zelfs een nieuwe serie leren kennen!

Gisteren was vooral rondhangen met mijn tweede host Pierre, die me uit de nood geholpen heeft met een slaapplaats de laatste paar dagen. Hier zie je hem totaal ongeïnteresseerd al bellend links, op een dakbarbecue met zijn lokale hardstylekompanen.

Toen doorgestoken naar een soort gratis bosparty aan een rotswand, een concept dat ik met plezier in Oostende zou introduceren. Honderden hippies dansend de hele middag lang, mooi weer, en rondhangen met 3 halfzatte fransmannen, het is iets anders. Hier zie je me met de Franse Tom Cruise, Top Gun stijl.

Oe, en nog iets wat mijn paps wel gaat interesseren, check wat aan het rood licht stond aan een bar waar we zaten:

Zot he? Ok, het alarm is afgegaan, even gaan kijken hoe het met mijn waste gesteld is.

Poridge

En zo zit ik hier, in Stockholm. Christian is gaan werken en ik probeer een beetje een plan uit te dokteren voor de komende maand. Het is zelfs minder dan een maand! Al wat ik weet, is dat ik in Arhus moet zijn op 11 augustus, om daar dan met mijn mysterieuze vriendin snel een plan te bedenken en op het vliegtuig te springen 3 dagen later. En natuurlijk wil ik als trouwe punkrocker naar Propagandhi gaan kijken die hier overal rond mijn oren speelt. 2 mogelijkheden in Finland en 1 in Denemarken. Dus dat moet lukken he.

Sorry, vandaag geen foto's. Ik zit hier op een vreemd systeem van linux en windows met teveel toetsenborden, en ik heb de USB poort nog niet gevonden voor mijn kaartje.

Toch nog even een korte beschrijving van de laatste paar dagen! Kwestie dat jullie ook mee zijn he. Eergisteren zat ik 9,5 uur op de bus en daarna naar de goedkoopste herberg die ik kon vinden. Voor een keer was er niemand in de kamer die snurkte! Dat was wel een fijne verrassing, normaal is er altijd 1. De dag erop heb ik eigenlijk gewoon de hele dag rondgedoold in Stockholm city. Ik zei tegen mezelf: ik ga eens een cd- of gitaarwinklel zoeken... zonder succes. Het krioelt hier van de kledingszaken en juweliers. Ik bedoel, wat de hel? Hoeveel kleerwinkels heb je eigenlijk nodig zeg?

Daarna heb ik afgesproken met Christian, een brave twintiger wiens kot constant ter beschikking staat van couchsurfers. Ik heb een deftige maaltijd gekregen en een deftig bed, en vanmorgen ontbeten met iets dat poridge heet, ik weet niet of ik het juist spel. Maar het is supergoedkope gekookte haver met jam erbij. Het uitzicht valt het best te beschrijven met de kwak brij die ze altijd serveren in tekenfilmlunchzalen, maar de smaak zelf was best ok.

Ok ok, en nu ga ik verder nadenken en dan is het op naar Stockholm centrum om met 2 vreemdelingen rond te hossen.

Entropie

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en ditmaal is het tijd voor dat laatste natuurlijk. Gisteren afscheid genomen van Björn, Jonny, Dorothea en het oude gekke Deense vrouwtje. Ze zullen gemist worden.

Daarna ben ik voor de resterende dagen terug ingetrokken bij mijn backuphosts Lisa en Marie om even later naar een housewarmingparty te gaan en vervolgens te gaan "clubben" in Malmö. Alles is hier wel meer gefocust op kankerzat worden. Natuurlijk ben ik al gewend aan de langdurige conversaties over de cola in de hand vanuit mijn favoriete thuisland, maar hier is het echt wel blijkbaar verkeerd om niet te drinken. Budgetbeheer is hier blijkbaar niet aan de orde aan 6 euro voor een glas bier. Maar jullie held was hoffelijk in het aanvaarden van dit vloeibaar goud, maar kordaat in het apprecieren van nuchterheid en persoonlijk welzijn.

Citaat van de avond was toch wel Alfred die me, nadat ik probeerde een Zweedse conversatie te volgen, in zijn beste Borats wist te zeggen dat "This man is saying his penis does not work". Je doet ermee wat je wil.

Vandaag was een rustige dag. Een ware zondag per definitie. Koekjes op het gras in de zon, een boel mensen op bezoek. Het was weer fijn internationaal met de Belg, de Zweden, de Italiaan, de Duitser en een Amerikaan die het ondertussen beu is van vergeleken te worden van Earl uit My name is Earl.

Ondertussen liggen lunchpakket, busticket en hostelbevestiging klaar voor Stockholm, want morgen is het tijd voor afscheid deel twee, en de start van een nieuw hoofdstuk. Goedenavond en bedankt.

Oi

Mijn broek blijft afzakken. Dat kan alleen maar betekenen dat mijn dieet werkt. Ik ga een boek schrijven erover denk ik, en zo rijk worden. Het gaat als volgt:

- Enkel koekjes en fruit eten
- Overal verdwalen waardoor je dagelijks 10km wandelt

Simpel en doeltreffend, de sleutel tot succes. Van het oude deense dametje in dit huis leen ik een klassieke gitaar en ik besloot gisteren me op het strand van Malmö te placeren en wat te tokkelen. Dus gastjes van Ladbroke, met een beetje chance verlies ik toch niet helemaal mijn kunnen en gaan de laatste paar showtjes misschien toch niet in ons gezicht opblazen. Dat strand is trouwens echt de maks. Echt nog zo'n plaats waar we waarschijnlijk dagelijks zouden uithangen. Gras en heuveltjes die overgaan in zand met de brug naar Kopenhagen op de horizon, spekken voor het oog noem ik dat.

Later heb ik dan afgesproken met enkele couchsurfertjes om één achterover te kaarsen. Weer enorm veel nationaliteiten gezien, zelfs franse kerels die meer talen spreken dan ik. Zo helpt een mens ook beetje bij beetje zijn vooroordelen het hoofd uit he. Omdat de laatste bus naar Eslöv te vroeg terugkeerde kon ik gelukkig in het ouderlijk huis van Lisa in Lund slapen. Het is altijd komiek als je 's morgens opstaat en je na een frisse douche even gaat voorstellen aan de rest van het gezin beneden.

Daarna doorgestekt naar haar studentenkot en koekjes en appelsap geconsumeerd op het gras, wat toch wel mijn idee is van een ideale middag.Nu zit ik terug in Eslöv, met nog geen idee wat ik morgen en overmorgen doe, dus ik ga eens beginnen rondkijken he.

Molens

Dit is er eentje voor al de homies van de bib. Gisteren wat rondgehangen in Malmö en ze hebben daar een zotte skatebowl, met achtergrond muziek en kraampjes en alles erop en eraan. Ook even in Lund gezeten, schijnbaar thuisstad van de Satanic Surfers en Enemy Alliance enal, maar ik ben ze nog niet tegengekomen... In de achtergrond zie je de turning torso, een appartement in een gekke vorm alsook grootste gebouw van Zweden dacht ik.

Zweden zijn echt tof, amai. "Hej" is niet zoals bij ons iets informeels dat enkel voor vrienden weggelegd is, maar iets wat de random buschaufeur je vrolijk gunt. Dus ik voel me altijd in mijn nopjes als ik de bus op moet, en dat gebeurt veel. Gelukkig heeft mijn gastheer me een Skånetrafikken zomerkaart te leen gegeven waarmee ik naar gelijk waar in Skåne kan voor 1 euro per trip. Daarom blijf ik nog tot zondagochtend en ga ik proberen enkele dagtrips te doen.

Deze foto was het uitzicht vanuit de bus toen ik vanavond terugkeerde naar "huis". Ik was namelijk deze middag naar Kristianstad geweest met de bedoeling er eens te gaan kijken naar een of ander festival, maar ik heb enkel een supermarkt gezocht en teruggekeerd. Tis ook eens wat anders! Hoe dan ook, mijn punt is: veel windmolens, overal. Daarna nog Zweedse wafels gegeten met 2 zweden, een deense oude dame, een duitse jonge dame en mijn belgische zelf. 't Is lik e moptje.

Zweedse boerebuiten

Wat doe je als je niet weet hoe je gaat geraken waar je moet zijn? Je gaat naar een foor die je normaal enkel in de filmtjes ziet, vergeet je zorgen en de volgende dag stap je op een kankerdure trein naar zo ver mogelijk. Het was een heerlijke treinrit van 8 uur richting Lund (Zweden) + de nodige vertragingen en onvoorziene overstappen. Gelukkig viel dat nog mee dankzij een boeiende conversatie via vertaalcomputertjes met een duits mens over Roman Polanski (ja, waarom toch) terwijl ik al hun keekjes op at, en ook het vinden van een amerikaan, een brit en een half hollands half noorse om de tijd mee te delen.

Nu ben ik fan geworden van de trein. Dus nu zit ik bij Björn en co in Eslöv, in het hol van fluithol, opt gemakken mijn blog te typen op deze computer:

Ik kan hier nog enkele dagen blijven, want het lokaal nieuws wil blijkbaar een reportage doen over Couchsurfing en hij heeft een gast nodig in de buurt. Mijn 10 minutes of fame komen er precies aan. Daarna denk ik van door te steken naar Stockholm. Dus nu wordt het enkele dagen piekeren over waar ik heen ga, waar ik slaap en hoe ik er geraak. Er zijn echt veel mogelijkheden.

Merci voor al jullie reacties, familie, vrienden en vreemdelingen gelijk. Het is altijd tof om online te komen na 2 dagen internetloos zijn en ze te kunnen lezen. Sorry als ik niet altijd terugzend via smsjes ook, dus bij deze: Matti, ik mis je ook :'(

Qwertz wtf

Wel, ondertussen ben ik al van Utrecht weg. Het was fijn, parkjes en terrasjes enzo. Ik hou het kort want internet cafe's met een QWERTZ bord sucken.

Ik ben gisteren voor 2,70 euro naar Hanover van Utrecht gegaan. Vroeg opgestaan in de ochtend begon ik te wandelen en installeerde ik me met de duim omhoog aan een busstation langs de grote baan. Toen pikte een aardige hollander me op die me wist te zeggen dat ik belachelijk slecht stond, dus die heeft me naar een beter plekje gebracht. Daarna ben ik opgepikt en gebracht naar Apeldoorn met Mauritz de verse veearts. Ik werd gedumpt aan een tankstation waar ik waarschijnlijk 50 mensen heb kapotgepest, maar ze waren ofwel truckers die geen miserie met de verzekering wouden, of ze moesten naar Deventer 2km verderop. Uiteindelijk pakte een man me mee tot aan Enschede. Hij trainde mensen die willen paardrijden overal in het land en was op zijn ronde. Hij heette Naud en zijn zoon maakt lasershows voor DJ Tiesto! Hoe zot is da? Anyway, hij dumpte me pal in het midden van de grote baan. Dus ik heb mooi de graskant van de autostrade verkend tot aan de eerste de beste oprit. Ondertussen werd ik beclaxoneerd van alle kanten, dat was ook tof.

Mijn laatste rit was met Kai de stereotiepe duitser, terwijl hij wat antiek moest vervoeren. We hebben ferm in de Stau gezeten (file) en dankzij massas staus op zijn normale route, reed hij om langs Hanover en belande ik er toch nog gezond. Nog een kleine treinrit van 2€70 en het was gefixt.

En voor morgen heb ik me loeihard in de miserie gewerkt, hopelijk helpen enkele couchsurfertjes me. Duim maar... Doei!

Olland

Gisteren vertrok een icoon uit Oostende op jacht naar de vervulling van een droom, een droom om eens iets anders te zien, en een fijne zomer te beleven. Pa en Makzin gaan me missen. Ma niet, want ze lacht zelfs wanneer ik vertrek! Zo grof... heheheh

En hier zit ik dan, in de bib van Utrecht, te typen op een armzalig qwerty bord, dus ik hou het extreem kort. Ik slaap nu enkele dagen bij Petra in een soort studentenkot, best een gezellige plek. Stadje is een droomstudentenstad, en iedereen is, zoals de toeristenboekjes zeggen, informeel en sympathiek. Oe! En we hebben een UFO gezien! Voor het geval je denkt dat ik teveel aan de exclusieve keekjes heb gezeten, hier, een foto.

Vandaag gaan we nog wat parkjes verkennen en het plan voor morgen is zo ver mogelijk liften tot aan Hanover en vooral niet doodgaan of gemolesteerd worden.

Voorlopig word ik hier nog flink gesoigneerd, Petra is heel gastvrij en voedert me zoals mijn eigen mams het zou doen (je nu niet bedreigd voelen he, ma). Ik heb zelfs gekookt! Welja, met koken bedoel ik even helpen roeren in een pot andjoens, maar tis een begin he. Ik weet ook al waar ik ga slapen tot 12 juli! Succes noem ik dat.

Duim voor me en amuseer jullie ook maar he

Bon voyage

Wel wel, met glans afgestudeerd als bouwvakker, eindelijk kunnen rijden zonder oude wijven omver te knallen, contractje getekend, bijna 23 en dus in de piek van mijn leven. Het lijkt alsof ik de hele wereld aankan. Maar ik ben altijd nogal skeptisch dus ik ga meteen eens naar de wereld toe gaan om te zien of dat wel zo is.

Hallo, en welkom. Ik ben Dieter, familie en vriend van menig mens, gewaardeerde figuur in de gemeenschap. Men verwijst nogal vaak naar me onder de vorm van Gwi, ik leg het je ooit wel eens uit. Morgen deze tijd zit ik op de trein richting Utrecht, vanwaar mijn vakantie zich zal ontspruiten in een waar avontuur doorheen de rest van Europa (of in een achterwaartse verkrachting en een traumatische thuiskomst na vier dagen). Mijn zak is bijna gemaakt, de eerste week is geregeld en dan rest er me nog juist zoveel mogelijk Stargate Atlantis kijken met mijn oudjes en spaghetti eten. Witte spaghetti wel, zo noemen wij dat hier, een perfecte tv maaltijd.


Ik zei zo eens tegen mezelf: Dieter, je zal je vriendjes en familie missen, en zij jou zelfs nog veel meer, dus maak eens een blog zodat ze toch tenminste weten waar je zit en of je niet teveel drugs pakt of mishandeld wordt. Reacties nalaten, voor wie het wenst, is zo gemakkelijk gemaakt dat zelfs de marginaalste spambot het kan. Dus ik zou zeggen, tot wederziens en hou jullie haaks!