Zigeuners

Jaja, lang geleden, ik weet het. Ondertussen zit ik lekker een week in de lagere landen van Oost Europa. En dat gaat natuurlijk gepaard met gebrek aan internet! Ook fotos gaan moeilijk, maar ik probeer het idee te verven met mijn welbefaamde beeldspraak.

Nadat ik Ernesta oppikte in Denemarken was het tijd om weg te liften uit Arhus, dit eerst met een Palestijns koppel dat teveel rookte en elkaar graag peste. Daarna was het een familiair zicht: een koppel uit Leuven die ons helemaal tot in Bremen bracht, op hun weg terug naar huis. Na een helse nacht in de luchthaven namen we onze vlucht naar Budapest.

Wat volgde was een week van veel te weinig organisatie dat gecompenseerd werd met een flinke dosis slaaptekort. Budapest is een heel mooie stad, maar behoorlijk warm deze tijd van het jaar. Na enkele nachten in een bed dat honderdduizend keer bleek ondergekotst te zijn, was het op naar Roemenie. Zie je, ik ben namelijk te achterlijk om te beseffen dat ik een paspoort nodig heb voor landen buiten de EU. Dus het plan Servie werd bij deze geschrapt.

In Roemenie geraken leek moeilijker dan verwacht. We besloten naar een kleiner dorp te treinen om van daaruit te liften. Op de trein hebben we een Hongaar, een Syrier en een Irakees leren kennen, waarvan de eerste ons het liften ietsje afraadde. Ietwat haltes te laat afgestapt en een trein verder besloten we toch een stuk te liften tot net over de grens van Roemenie. Die rit was echt een perfecte introductie tot dit land. De balkanmobiel bij uitstek, een koppel die geen nagel anders dan Roemeens sprak, waarvan de man uitgerust was met marcelletje en moustache, en balkantechno op de radio. Die bracht ons tot het station van Oradea, waar we mooi onze trein misten omdat niemand verwachtte dat de tijdzone veranderd was. Dus het was een nachtje doorbrengen in het station.

Ondertussen hebben we veel tijd doorgebracht in veel te trage treinen, hebben we Sibiu bezocht in Transilavnie, de thuis van Dracula, hebben we enkele dagen in de bergen gewandeld, zjn we afgeript door een oude dame, verhaaltjes verhaaltjes. In de bergen hebben we een beer gehoord, wat toch wel spannend was. Toen het donker werd en we nog steeds aan het wandelen waren kregen we gelukkig een lift van 3 Hongaren die ons tot een hut brachten om daar de nacht door te brengen in de meest landelijke hut in hun vochtigste kamer. Toch vol sympathieke mensen dat land. Amai, ik ben het hier echt in een slechte volgorde aant vertellen.

Gisteren zaten we nog in Constanta, waar kleine zigeunerkindjes je proberen af te rippen door gewoon te schreeuwen, en waar we de nacht doorbrachten bij een oma die als bijverdienste toeristen illegaal te slaap legt. Gelukkig zijn we nu in Boekarest, in een normale herberg.

Meeeer volgt