Zweedse boerebuiten

Wat doe je als je niet weet hoe je gaat geraken waar je moet zijn? Je gaat naar een foor die je normaal enkel in de filmtjes ziet, vergeet je zorgen en de volgende dag stap je op een kankerdure trein naar zo ver mogelijk. Het was een heerlijke treinrit van 8 uur richting Lund (Zweden) + de nodige vertragingen en onvoorziene overstappen. Gelukkig viel dat nog mee dankzij een boeiende conversatie via vertaalcomputertjes met een duits mens over Roman Polanski (ja, waarom toch) terwijl ik al hun keekjes op at, en ook het vinden van een amerikaan, een brit en een half hollands half noorse om de tijd mee te delen.

Nu ben ik fan geworden van de trein. Dus nu zit ik bij Björn en co in Eslöv, in het hol van fluithol, opt gemakken mijn blog te typen op deze computer:

Ik kan hier nog enkele dagen blijven, want het lokaal nieuws wil blijkbaar een reportage doen over Couchsurfing en hij heeft een gast nodig in de buurt. Mijn 10 minutes of fame komen er precies aan. Daarna denk ik van door te steken naar Stockholm. Dus nu wordt het enkele dagen piekeren over waar ik heen ga, waar ik slaap en hoe ik er geraak. Er zijn echt veel mogelijkheden.

Merci voor al jullie reacties, familie, vrienden en vreemdelingen gelijk. Het is altijd tof om online te komen na 2 dagen internetloos zijn en ze te kunnen lezen. Sorry als ik niet altijd terugzend via smsjes ook, dus bij deze: Matti, ik mis je ook :'(